Oog om oog, tand om tand, zo luidt het gezegde dat opgeld doet als we de beelden bekijken van de manier waarop de libische leider aan zijn einde kwam. Heel begrijpelijk is zo'n afrekening na een meer dan 40 jarig schrikbewind met tienduizenden gedode onschuldige slachtoffers. Maar, toch..... de beelden van het gesol met het lichaam geeft een onaangename smaak in de mond... past niet bij bespiegelaar's rechtsgevoel en geeft de wereldgemeenschap weer eens te denken. Kwamen in het verleden, zeker vanwege de olie niet allerlei westerse leiders voorbij om hem,de kolonel te paaien ??? Politiek voeren is toch vuile handen maken en bespiegelaar denkt aan de filosoof SARTRE, die dit aspect van het menselijk bestaan zo duidelijk wist te verwoorden.
Oog om oog, tand om tand, jammer dat een democratische rechtsgang niet meer mogelijk is..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten